Trekking na Tajwanie – Nenggao Cross ridge historical trail

Tajwan jest rajem dla osób uprawiających górskie trekkingi. Na tej niewielkiej wyspie znajduje się ponad 300 szczytów o wysokości przekraczającej 3000m n.p.m. Dziś zabieram was w podróż na trzydniowy trekking o nazwie Nennggao Cross Ridge Historical Trail.

Wpis ten podzielę na dwie części, jako że są tak naprawdę dwie opcje przejścia tego szlaku.

W tej części zaprezentuję opcję startu z Tunyuan i powrotu w to samo miejsce.

Opis szlaku:

Szlak historyczny Nennggao to dawny szlak łowiecki plemienia Seediq, następnie miejsce przemieszczania się oddziałów partyzanckich w okresie, gdy Tajwan był japońską kolonią, a na końcu – szlak, dzięki któremu firma Taipower mogła zorganizować budowę linii wysokiego napięcia łączącą wschód i zachód wyspy.

Szlak w formie takiej, w jakiej możemy go dziś przemierzać, powstał w 1914 roku, jako droga dla armii Japońskiej, by zaatakować broniące się głęboko w górach plemiona Taroko od zachodu.

Szlak przebiega przez teren górski, niedaleko szczytów Nanhua oraz Qilai South Peak, choć sam przez nie nie wiedzie (można trochę zboczyć od oryginalnego szlaku by zdobyć te dwa szczyty), zaczyna się na wysokości 1860m n.p.m. a w najwyższym punkcie osiąga wysokość 2860m. Całość szlaku w obie strony to 52 km, więc jeśli nie jesteś bardzo wprawnym i silnym trekkerem, zalecam podzielenie go na trzy dni.

Szlak nie jest trudny, wręcz uznałbym go za zupełnie łatwy, gdyby nie dość długie podejście (w sumie ponad 1000m) oraz wysokość, która może wywołać chorobę wysokościową u osób nieprzyzwyczajonych do przebywania w górach. Uważam, że jeśli ktoś chce zacząć przygodę z Tajwańskimi górami wysokimi, to ten szlak będzie idealny na początek, by przekonać się, jak to wygląda w górach w tym kraju. A dodam, że góry tutaj są zupełnie inne od tych znanych z Europy – o wiele bardziej strome, szlaki są o wiele bardziej prymitywne, a do tego z powodu błotnych lawin, trzęsień ziemi i tajfunów – chodząc po Tajwańskich górach jesteśmy bardziej narażeni na niebezpieczeństwa.

Jak przebiega szlak Nenggao Cross Ridge Historical Trail:

Szlak zaczyna się w Tunyuan i wiedzie cały czas pod górę, wzdłuż jedynej dostępnej ścieżki. W tym momencie nie ma szans się zgubić, bo po drodze nie ma żadnych rozwidleń. Pierwsza część szlaku nie obfituje we wspaniałe widoki, jest po prostu przyjemnym spacerem przez las, który co jakiś czas się rozrzedza i wtedy, przy dobrej pogodzie, możemy popatrzeć na otaczające nas szczyty oraz zobaczyć z góry miejscowość Ren’ai. Po drodze mija się również jeden punkt widokowy na przeciwległy szczyt – Mahaipu Fushih (2617m) znany również pod nazwami Pingmu oraz Mahebo. Góra ta ma swoją krwawą historię – to na jej szczycie lider wioski Mahaibu, niejaki Mona Rudao, popełnił samobójstwo po poprowadzeniu nieudanego powstania przeciwko Japończykom. Na zboczach tej góry znajdują się głębokie jaskinie, w których ukryli się członkowie plemienia i syn Mona Rudao. Oni również, walcząc w przegranej walce z Japońskim najeźdźcą, w końcu popełnili samobójstwo – było to dla nich bardziej honorowe wyjście, niż zostanie pojmanymi i zniewolonymi jak większość Aborygenów w tym regionie.

Na 4,5 kilometrze szlaku miniemy Yunhai Line Station (2360m), gdzie można usiąść i zrobić sobie krótką przerwę przed dalszym marszem.

Kolejną część szlaku dla własnego bezpieczeństwa trzeba pokonać szybszym krokiem. Z lewej strony jest skalne osuwisko – lepiej nie stać bez potrzeby na szlaku i nie ryzykować spotkania ze spadającym kamieniem.

Od czasu do czasu można tuż obok szlaku dostrzec zarośnięte dziury. Są to głębokie na 2-3 metry otwory w ziemi, które niegdyś używano do wypalania węgla drzewnego.

Przed dotarciem do schroniska Tienchi(2860m), przechodząc przez drewniany most, po lewej stronie zobaczysz jeden z najwyższych Tajwańskich wodospadów. To wodospad Nenggao. Ma około 200 metrów wysokości, a woda spada z niego poprzez trzy skalne stopnie. Jeśli masz ochotę zobaczyć go z bliska, to tuż przed wejściem na drewniany most możesz skręcić w lewo, w skrytą w gęstwinie ścieżkę. Da się nią dojść do wodospadu oraz rozlewiska krystalicznie czystej wody, które tworzy.

Samo schronisko znajduje się kilka minut marszu od wodospadu. Jest oryginalnie zbudowanym przez Japończyków, budynkiem z cyprysu. Schronisko dwukrotnie spłonęło, pierwszy raz w 1931 roku, drugi raz w 1986. Najpierw było domem dla Japońskich oficerów, po wycofaniu się Japończyków z Tajwanu – dla robotników budujących linię energetyczną. W latach 90-tych zostało przekazane Lasom Państwowym i udostępnione dla turystów górskich.

Tuż przed schroniskiem znajduje się odbicie szlaku w lewo – ten szlak prowadzi w kierunku Qilai South Peak. Jeśli chcesz nocować w schronisku bądź rozbić namiot na jego terenie – musisz wcześniej zarezerwować miejsce. Jeśli nie – przejdź przez teren schroniska i po 200 metrach wzdłuż drogi są „Zatoczki” na których można spokojnie rozbić namiot. Na terenie schroniska można nabrać wody i skorzystać z toalet – nie można kupić jedzenia ani spać na podłodze.

Idąc ścieżką dalej dojdziesz do monumentu o nazwie „Spread Light Across the Land”. W tym miejscu szlak się rozwidla. Ścieżka w prawo prowadzi przez skarłowaciały las bambusowy do szczytu Kaheer oraz dalej, wzdłuż Nenggao Andongjun Trail. Ty idąc szlakiem historycznym powinieneś iść w dół.

Dalsza część szlaku to bardzo przyjemny spacer przez las, który od czasu do czasu się ”otwiera” by uraczyć nas jakimiś widokami. Szlak jest łatwy i przyjemny, ale w kilku miejscach zawalony olbrzymimi głazami, które osunęły się z góry najprawdopodobniej w wyniku trzęsień ziemi. Jednakże władze lasów państwowych zabezpieczyły głazy oraz zamontowały liny, który można się trzymać, jeśli nie ufasz swojej stabilności 😉

Szlak doprowadzi cię do Kuailin Line Station (2109m), zbudowanej w 1945 roku przez Japończyków jako posterunek policji, zajętej następnie przez Taiwan Power podczas budowy linii elektrycznej oraz telekomunikacyjnej. Kuailin Station otoczona jest przez przepiękny las cyprysowy, co nadaje jej romantyczny wygląd.

Tuż za stacją natkniesz się na zniszczony, drewniany, most linowy. Należy go ominąć – próbowałem na niego wejść, ale deski są zbutwiałe i przejście po nim mogłoby skończyć się tragedią.

Tuż przed końcem szlaku czeka cię bardzo męczące podejście pod górę. Technicznie nie jest wymagające, ale idąc z dużym plecakiem na pewno je odczujesz. Szlak kończy się w lesie, skąd możesz albo wrócić do Tunyuan albo iść dalej, w stronę Hualien (tę opcję opiszę w kolejnym wpisie).

Co trzeba spakować na Nenggao Cross Ridge Historical Trail :

Jedzenie, cieplejsze ubrania, bo nawet latem może być wietrznie i zimno na tej wysokości, oraz ubrania przeciwdeszczowe – tajwańska pogoda jest bardzo zmienna i nieprzewydywalna. Sprzęt kempingowy, jeśli zamierzasz biwakować. Nie trzeba za to nieść ze sobą zbyt wiele wody. Jest dostępna w bardzo wielu miejscach i nawet nie trzeba jej filtrować. Pierwsze źródło to wodospad przed Tienchi Cabin, później Tienchi Cabin. Następnie mijamy kilkanaście źródeł po drodze do Kuailin Line Station. Minąwszy Kualin Line Station nie ma gdzie nabrać wody aż do końca szlaku.

Jak się dostać na szlak Nenggao Cross Ridge Historical trail:

Są tak naprawdę tylko dwa pewne sposoby. Albo samochodem – można jechać swoim bądź na tajwańskich grupach trekkingowych na Facebooku spróbować podzielić z kimś przejazd. Albo zamówić taksówkę z Ren’ai, która zawiezie nas pod wejście na szlak, a następnie z kierowcą umówić się, kiedy będziemy schodzić i kiedy ma na nas czekać. Taka oferta w obie strony to od 3000 do 5000 NTD. Na wejście na szlak nie jeździ żaden transport publiczny, autostop też raczej nie zadziała – nieomal nikt tutaj nie jeździ. A jak ktoś jedzie, to zazwyczaj pełnym samochodem podzielonym pomiędzy większą ilość trekkerów.

Gdzie spać na Nenggao Cross Ridge Historical trail:

Namiot można rozbić w kilku miejscach. Pierwsze miejsce to na 4.5km Yuanhai Line Station. Następnie tuż przed mostem obok wodospadu Nenggao – jest tam kawałek bardzo równej ziemi. Jeśli masz rezerwację, to na terenie Tienchi można rozłożyć namiot, jeśli nie – to tak jak już pisałem – odrobinę dalej, na drodze. Kolejnym fajnym miejscem jest podnóże monumentu „To spread light across the land”. Późniejsza część szlaku nie jest zbyt płaska, więc dopiero docierając do Kuailin Line Station da się rozłożyć bezpiecznie i wygodnie namiot. Ostatnim miejscem jest… koniec szlaku. Znajduje się na płaskiej polanie w lesie.

Dodatkowe informacje:

– Na szlaku czasami jest zasięg telefoniczny, głównie jeśli masz telefon z sieci Chungwa Telecom. Od Tunyuan aż do monumentu „Spread Light Across the land” co jakiś czas telefon złapie sygnał. W późniejszej części – aż do końca szlaku telefon nie zadziała w żadnym miejscu. Bądź więc ostrożny.

– Na szlak nie jest wymagane zwyczajowe zezwolenie na wejście do parku narodowego.

– Na szlak nie jest wymagany policyjny permit obowiązujący w większości gór na Tajwanie.

– Przed wyjściem na szlak sprawdź pogodę. Jeśli zbliża się Tajfun bądź w ostatnich dniach miało miejsce trzęsienie ziemi – nie idź!

To tyle na dziś. Życzę przyjemnej wycieczki. A jeśli nie chcesz wracać do tego samego punktu, to poczekaj do kolejnego artykułu – napiszę, jak udać się dalej w stronę Hualien oraz czego się spodziewać w dalszej części szlaku!

Tutaj podaję link do strony Tajwańskich Lasów Państwowych w wersji angielskiej na temat Nenggao Cross Bridge Historical Trail.

A gdybyś miał jeszcze jakieś pytania – pisz w komentarzu!