Trekking nad jezioro Ala Kul w Kirgistanie

Jezioro Ala Kul jest położone na wysokości około 3650 metrów npm w Kirgistanie, niedaleko Karakolu. Jest to jeden z punktów typu “musisz zobaczyć” dla fanów górskich wojaży, jeden z najbardziej obleganych punktów dla fanów trekkingu górskiego. Nie mylić jednak z Tatrami, nie ma nawet ćwierci turystów czekających codziennie na wyjazd w górę kolejką na Kasprowy 😉

Przygotowanie do trekingu

Całość, od wejścia do parku aż do stopu marszrutki, by wrócić do Karakolu, to ponad 50 km marszu. Ja wybrałem opcję z dwoma noclegami w górach, oczywiście można też przebiec szlak w jeden dzień, albo rozłożyć go na trzy dni. Wszystko zależy, od tego ile mamy czasu i sił.

Dzień przed wyjściem w góry plecak już mam spakowany, woda, prowiant, przekąski, namiot i ubrania oraz podstawowy sprzęt. W większości hosteli (ja korzystałem z usług Nice Hostel na ulicy Gebze, który serdecznie polecam- koszt około 400 SOM za dobę) można zmagazynować niepotrzebny sprzęt, więc pozbywam się sporo dodatkowej odzieży oraz rzeczy, których na pewno nie będę chciał używać podczas górskiej wyprawy.

Treking nad Ala Kul, dzień pierwszy

Warto wypocząć przed marszem, więc ładuję baterie w Karakolu, a z rana dzwonię po taksówkę i za 200 SOM (około 10 zł) jadę wprost pod bramę parku. Tam należy uiścić opłatę w wysokości 250 SOM od turysty i 150 SOM od namiotu.

Droga wiedzie przez płaski teren, można spotkać nielicznych mieszkańców tej okolicy oraz straż parku, która może zapytać o bilet zakupiony przy wejściu. Widoki zaczną się, kiedy przejdziemy przez mostek i rzeka będzie po naszej lewej stronie. Potężne góry widniejące przed nami, gęsty las, krystalicznie czysta woda i stada dzikich koni… ciężko opisać słowami to co zobaczycie.

Zgubić się nie da, ciągle idziemy szutrową drogą, na której od czasu do czasu miną nas stare, radzieckie samochody. Cały czas będzie lekko pod górę, ale bez żadnych wyzwań. Wodę z rzeki można pić na własne ryzyko. Ja na niej gotowałem i nie miałem żadnych problemów.

Odtąd zaczniemy się pocić 🙂

Pod górkę zacznie się, gdy przekroczymy rzekę wątpliwej jakości drewnianym mostkiem po raz drugi. Wtedy droga szutrowa kończy się, a zaczyna szlak górski. Na początku chwilę przedzielamy się przez las, ścieżka jest wydeptana, ale zupełnie nieoznakowana. Później jest trochę szerzej i bardziej pod górę. Od tego miejsca naprawdę można się zmęczyć. W pewnym momencie linia lasu się skończy, a my będziemy poruszać się nieosłoniętą ścieżką po górę. Tutaj słońce może dać o sobie znać, nie ma się jak schować, a żar jaki potrafi latem lać się z nieba jest ponad to, do czego jesteśmy na co dzień przyzwyczajeni.

W pewnym momencie dojdziemy do skalnego rumowiska. W tej chwili polecam odwrócić się i spojrzeć za siebie, zobaczycie to:

Wśród skał trzeba będzie stawiać kroki ostrożnie, głupio byłoby tutaj złamać nogę. Wypatrujcie kopczyk ów kamieni, Kirgizi w ten sposób znakują szlak. Nie ma nic pomalowanego ani żadnych drogowskazów, tylko kopczyki. Ale jest ich na tyle dużo, że dość łatwo się odnaleźć.

Kiedy skończy się rumowisko, znajdziemy się przy jurtach. Można tam kupić kolację bądź śniadanie, spędzić noc jeśli nie ma się namiotu, napić się piwa, porozmawiać z Kirgizami. Zaskoczeniem była 16 letnia dziewczynka z obsługi, która prócz kirgiskiego i rosyjskiego, bardzo dobrze mówiła po angielsku i nawet odrobinę po hiszpańsku. Ja tutaj rozbiłem namiot, by z rana ruszyć na szczyt.

Dzień drugi trekkingu

Pobudka, śniadanie i ogień w górę, póki słońce jeszcze nie oszalało. Znów warto zerknąć za siebie, czasami za sobą mamy lepsze widoki, niż przed 😉

Krótka podróż przez las i następnie po kamiennych blokach w górę wodospadu. Technicznie średnio wymagający odcinek, za to kondycyjnie może zmęczyć. Ale wychodząc na górę jesteśmy…. nad jeziorem Ala Kul! Widok powala na kolana. Turkusowa woda, dzikie góry wokół, nieomal zero śladów cywilizacji. Po prostu pięknie! Jesteśmy w tej chwili na około 3650 m npm. Ale nie jest to najwyższy punkt naszego programu! Niektórzy preferują dojście do jeziora i nocleg tutaj, jest sporo miejsca, mimo to, ja zrezygnowałem – zimne noce, wyższa wilgotność i skaliste podłoże.

Idziemy ścieżką do góry, na przełęcz Ala Kul. Jest dość stromo, trzeba odrobinę uważać, żeby nie zsunąć się po piaszczystej ścieżce. Cały czas widzimy szczyt, który jest punktem widokowym na jezioro. To chyba najpiękniejszy widok jaki miałem okazję zobaczyć w życiu – nieskończoność gór wokoło, krystalicznie czyste jezioro Ala Kul, skały i potęga natury.

A tutaj niespodzianka….

Dalsza część wiedzie w drugą stronę grani. Tak, tam gdzie patrzysz, nie widać ścieżki tylko wyślizgane ślady, a stromizna jest straszliwa oraz nie ma się czego złapać. Witamy w najtrudniejszej części trekkingu. trzeba bardzo uważać. Szczerze powiedziawszy ja po prostu zsuwałem się w dół przez 400 metrów na tyłku i plecaku, bo nie umiałem zachować stabilności z ciężkim plecakiem z namiotem. Niektórzy rozpędzali się i szusowali jak przy zjeździe na nartach. Później jest już tylko łatwiej.

Dotarłszy na dół piargu idziemy ścieżką, trzeba jedynie przeskoczyć wąski strumyk i możemy oddać się podziwianiu widoków. Kolejny raz polecam spojrzeć za siebie:) Tak, to z tego masywu właśnie zszedłeś!

Wokół góry, zieleń, kolejne stada koni. W pewnym momencie ścieżka skończy się na rzece i będzie próbować też prowadzić dość ostro w dół, po łące. Pilnuj się, w tym, miejscu musisz przekroczyć rzekę po kamieniach. Ścieżka po łące zaprowadzi cię w ślepy zaułek. Aplikacja maps.me ( tutaj znajdziesz więcej informacji – Aplikacje przydatne w podróży) świetnie się spisuje do nawigacji.

Pierwsze jurty są prywatne, ale gdy znowu przekroczymy rzekę większym mostem i zobaczymy jurty i kilka budynków to znaczy, że dotarliśmy do gorących źródeł Altyn Arashan. Można tutaj rozbić namiot, za 200 SOM skorzystać z kąpieli w gorących źródłach (dalej są też darmowe, ale woda nie jest taka gorąca) oraz zagadać z Kirgizami, żeby zrobili kolację (oczywiście odpłatnie:) ). Mnie udało się dojść na świeżo upieczoną baraninę z ryżem i warzywami. Znajduje się tutaj też mały sklepik, w którym można kupić wodę, piwo, jedzenie i drobne przekąski.

Z całego serca polecam po męczącym dniu udać się na kąpiel w gorących źródłach. Znajdują się w budynku, więc chłód i wiatr z zewnątrz w niczym nie przeszkadzają odpoczynkowi zmęczonego ciała:)

Treking nad Ala Kul, dzień 3

Dzień trzeci to tak naprawdę 15 kilometrów wędrówki szutrową drogą w dół. Nie ma żadnych technicznie wymagających momentów, jest po prostu spacer niżej i niżej. Mimo wszystko warto się przejść dla widoku gór, rzeki, koni i całej gamy Kirgiskich kolorów.

W momencie gdy droga zrobi się asfaltowa, a my dojdziemy do skrzyżowania, jesteśmy na końcu naszej wędrówki. Tutaj na skrzyżowaniu można poczekać na marszrutkę, która zabierze nas do miasta za 100 SOM. Gratuluję, przebyłeś właśnie fantastyczną drogę!

Więcej informacji o Kirgistanie znajdziesz w tym artykule – Kirgistan Informacje Praktyczne . Pełną galerię zdjęć możesz zobaczyć w Kirgistan – unikatowa galeria zdjęć z trekingu nad jezioro Ala Kul.

Do zobaczenia na szlaku!